Претажен статус на Фејсбук: Тоа беа последните моменти со неа!

Опишани последните моменти со својата млада сопруга во болница, пред да го напушти овој свет. Во болницата лежела една недела без свест по тешкото запаление од асма. 

Лура (34) починала по страшниот напад ос асмата. Нејзиниот сопруг Петар тоа многу го повредило. Објавил на Фесјбук многу емотивно писмо во кое пишува колку ја сакал, и во кое се заблагодрува на сите кои се грижеле за неа...

Тој ги опишал последните моменти со неа пред да го напушти овој свет.

 - Сакам да им се заблагодарам на сите кои ја сакате најубавата личност на свето, Лаура левис, која е мојата жена, мојата најдобра пријателка, моја вечна сродна душа без разлика во која димензија е сеа. 

Синоќа на 4 кат на интензивната нега во болицата Кембриџ се случи нешто неверојатно. Лаура на нас ни требаше како никогаш досега, ни требаше веднаш, ги повикав сите луѓе кои минале низ нејзиниот живот и го одбележале - од од луѓе од детството, пријатели, колеги, луѓе со кои вежбала во теретана, членовите на пикадо тимот, поранешни уредници, ментори, соседи ит.н... Сите ги повикав да дојдат во болница и да и кажат да продолжи да се бори, да бидат покрај неа. Не знаев колку луѓе ќе се појават, немаше многу време. Првте се појавија околу 5 часот, а потоа почнаа да доѓаат се повеќе од нив. Се наполни чекалницата, а потоа почна да се полни и другата. Никој во болницата не видел такво нешто, но благодарен сум што ни дозволија. 

Лаура и јас минатиот петок планиравме да одиме на чипс и ракија. Таа се веселеше на тоа, се откажа од јаглехидратите цела недела. Нејизната деверица свиреше на гитара, нејзината кума донесе многу фотографии, а нејзиното и моето семејство се сеќаваа на сите случувања. Прераска=увавме, се смеевме и плачевме во исто време, се прегрнувавме... 

Еден по еден влегуваа во нејзината соба  во која била опсипана со фотографии од нашиот живот, од нашата бајковито венчавање пред две години... Со неа беше и Пади нашата мала овцичка која ја донесовме од патувањето во Ирска. Се одмараше на нејизните прсти, со неа беше и плишаното мече кое успеав да го пронајам во болничките продавници. 

Сите ја држеа за рака, и зборуваа колку ја сакаат колку таа ги инспирирала во живото, колку е убава и секси, забавна паметна и колку голем борец е - најсилната жена која ја запознале.

 Знам дека го слушна секој збор со совјата прекрасна душа, кога веќе не можеше со свои уши. Мој пријател од дестсвото Брајен Андресон кој сега пее во  New York Metropolitan операта ја запеа нашата омилена песна во болницата која исто така ни ја пееше на венчавката. Сите плачеа. 

Лаура секогаш ќе биде со мене. ќе биде дел од мене. Најголем дел од мене. Љубов моја, чекај ме!