Бракот ни западна во криза, а потоа тој дојде до фантастична идеја

Бевме млад брачен пар, само неколку месеци во брак. Но дури и за толку малку време, мозжевме да сфатиме дека не е бракот онакав каков што ни го преставуваат. 

Во суштина, не е дека не се сакате, нарпотив се уште се чуствуваат силните емоци, но се поретко си ги искажувавме. 

А само неколку месеци порано, како да се натпреварувавме кој да рече по прв „Те сакам“ или кој повеќе пати ќе каже во текот на денот, или кој на оригинален начин ќе го искаже тоа. И не ми беше тешко, нити ми беше досадно. Го рпавевме тоа искено и со љубов: ни пружаше неописливо задоволство кога ги покажувавме емоцооте едне на друг. 

Сепак, во еден момент како се од корен се промени. Во последно време бевме се така нервозни, дури и најмал проблем или некој збор беше доволна за серизни расправии и навреди. 

Станавме очајни и уморни од новонастанатата ситуација, една вечер одлучивеме да седнеме и да разговараме за се. И ако е можно да најдеме некое решени кое ќе биде во наша корист. 

Никој од нив двајца не сакаше да разговара за развод, но истовремено беа свесни дека не можат повеќе да живееат таков живот. Ми беше се јасно, но не наоѓав зборови со кои би го искажала тоа. Долго време седеа еден спроти друг, разјадени мисли и чувства, прашувајќи се непрестано кои зборови би биле најдобри за нив. 

И одеднаш мажот скокнал: 

- Ми падна нешто на памет, рече со трепелив глас „ Ајде да засадиме едно дрво во дворот и тоа нека биде „Наше дрво’ Ако во следните три емсеци дрвото овене, ќе се разведеме. Но ако почне да цвета и да расте - никогаш повеќе нема да дозволиме да се разведеме. А за тоа време можеме да спиеме во одвоени соби. Што мислиш за ова? Дали си за ова?- ја прашал својата сопруга.

Во првиот момент сопругата зачудено го погледнала и си рекла - иднината да ми зависи од некое дрво. Но кога малку подобро размислила на крајот прифатила. 

Следното утро заминале заедно да купат дрво, дошле дома и избрале погодно место во градината и заедно го ансадиле. 

Поминало околу месец ипол од тој ден. Една ноќ се судрија во темната градина. Во погледите им се видело чудење, за подоцна да се претворат во радосен сјај. И двајцата носеле канта вода. Секоја ноќ одеа да го поливаат дрвото...